آشنایی با دین زرتشت و تاریخ ایران باستان

(این شعر فردوسی رو باید روزی ۵بار و درکل ۱۷ رکعت بخونیم) در این خاک زرخیز ایران زمین/ نبودند جز مردمی پاک دین// همه دینشان مردی و داد بود/ وز آن کشور آزاد و آباد بود// چو مهر و وفا بود خود کیششان/ گنه بود آزار کس پیششان// همه بنده ناب یزدان پاک/ همه دل پر از مهر این آب و خاک// پدر در پدر آریایی نژاد/ ز پشت فریدون نیکو نهاد// بزرگی به مردی و فرهنگ بود/ گدایی در این بوم و بر ننگ بود// کجا رفت آن دانش و هوش ما/ که شد مهر میهن فراموش ما// که انداخت آتش در این بوستان/ کز آن سوخت جان و دل دوستان// چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟/ خرد را فکندیم این سان زکار// نبود این چنین کشور و دین ما/ کجا رفت آیین دیرین ما؟// به یزدان که این کشور آباد بود/ همه جای مردان آزاد بود// در این کشور آزادگی ارج داشت/ کشاورز خود خانه و مرز داشت// گرانمایه بود آنکه بودی دبیر/ گرامی بد آنکس که بودی دلیر// نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت/ نه بیگانه جایی در این خانه داشت// **از آنروز دشمن بما چیره گشت/ که ما را روان و خرد تیره گشت// از آنروز این خانه ویرانه شد/ که نان آورش مرد بیگانه شد// **چو ناکس به ده کدخدایی کند/ کشاورز باید گدایی کند// به یزدان که گر ما خرد داشتیم/ کجا این سر انجام بد داشتیم// بسوزد در آتش گرت جان و تن/ به از زندگی کردن و زیستن// **اگر مایه زندگی بندگی است/ دو صد بار مردن به از زندگی است// "فردوسی بزرگ"

نظرات شما عزیزان: