آشنایی با دین زرتشت و تاریخ ایران باستان

ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ در آیین مزدیسنی ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ (ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺍﻧﮕﺮﻩﻣَﯿﻨﯿﻮ) ﺑﺪﻧﻬﺎﺩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﭘﻠﯿﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﯿﮑﯽ ﺗﻼﺵ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﻥ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻣﺎﯾﻪﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺍﯾﯿﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﺰﺩﺍﻥ(ﻓﺮﺷﺘﻪ) ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻧﯿﮏ ﻣﺰﺩﺍ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ) ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩٔ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﺋﻮﻩﻫﺎ (ﺩﯾﻮﻫﺎ) ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﭘﺪﯾﺪﻩﻫﺎﯾﯽ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﻼﺷﯽ ﮐﯿﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﺮ ﺑﺪﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺍﻫﺮِﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ . ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺘﺎﯼ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﺳﺎﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺩﻭ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺧﯿﺮ (ﺳﭙﻨﺘﺎ ﻣﯿﻨﻮ - ﺍﺛﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ) ﻭ ﺷﺮ (ﺍﻧﮕﺮﻩ ﻣﯿﻨﻮ - ﺍﺛﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ) ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ . ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻫﻤﺰﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺪﯾﺪﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﯿﮏ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﺘﺎﯾﺶ . ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺁﺫﺭﮔﺸﺴﺐ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﻨﻮﯼ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﺳﻨﺠﺶ ﻧﯿﮏ ﻭ ﺑﺪ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﮑﯽ ﺟﺰ ﺳﻨﺠﺶ ﻓﮑﺮﯼ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ . مزدیسنان ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻧﯿﺮﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺪ ﯾﺎ ﺧﻮﺏ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨنﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻣﻠﺰﻭﻡ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻧﯿﺮﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻭ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﺳﻨﺠﯿﻢ، ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﻧﯿﮏ ﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ، ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﻓﺮﻕ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﯿﮏ ﯾﺎ ﺑﺪ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﻧﮓ ﻧﯿﺰ ﺭﯾﺸﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ . ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻧﯿﺮﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺰﺍﺩ ﻭ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﭘﺪﯾﺪﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻣﻠﺰﻭﻡ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﯿﻨﺶ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺍﺯ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪﺍﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ : ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﯿﮏ ﺑﻮﺩﻥ ﯾﺎ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ، ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍﮐﻪ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﻧﯿﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺷﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺷﻮﺩ، ﻧﯿﮏ ﻭ ﺑﺪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﯾﺪ . ﺩﺭ ﻣﺘﻦﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦﻫﺎﯼ ﭘﻬﻠﻮﯼ، ﻭﺍﮊﻩ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﮔﺎﻫﯽ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﮕﯽِ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﯼ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭﯼ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻣﺘﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻦﻫﺎ ﻧﯿﺰ، ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﻣﯽﺗﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ، ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ، ﺭﯾﻤَﻨﯽ ( ﭼﺮﮐﯽ ) ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ، ﻋﯿﺐ، ﻧﻘﺺ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻣﯽﺁﻓﺮﯾﻨﺪ . ﺁﻏﺎﺯ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﻭ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ، ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ، ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩﯼ ﻭ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡِ ﮐﺎﺭِ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﺩﺭ ﻣﺘﻦﻫﺎﯼ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺑﻪﺻﻮﺭﺕﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ، ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ، ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﻫﻨﺪ، ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﻧﻤﻮﺩﯼ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﯾﻼﺕ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﻧﺒﺮﺩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﻭ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﮔﺎﺕ ﻫﺎ ، ﻫﺎﺕ 44 ﺑﻨﺪ 13 - ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺨﺶ ﯾﮑﺘﺎ ، ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ؛ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭﻡ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺯﯼ . ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﻮ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻧﯿﻢ؟ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﯽ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﻭﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺰﯾﺪ . ﻭ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻭ ﺧِﺮَﺩ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻭﺯﮔﺎﻥ ﻭﯾﮋﻩ ﻧﻤﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ . ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ : ﻣﻮﺑﺪ ﻓﯿﺮﻭﺯ ﺁﺫﺭﮔﺸﺴﺐ

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: اشنایی با دین بهی